Στα τέλη του 1980, ο Ανεμογιάννης έχει ήδη συμπληρώσει μισό αιώνα στον χώρο του θεάματος∙ ωστόσο, παρά την προχωρημένη του ηλικία, θα συνεχίσει ακούραστος και με ανανεωμένες πάντα ιδέες να υπηρετεί το θέατρο για μία ακόμα δεκαετία. Δουλεύοντας με νέους συνεργάτες αλλά και με παλιούς του γνώριμους θιάσους, την περίοδο αυτή, σκηνογραφεί αρκετές παραστάσεις.
Στις αρχές της δεκαετίας συνεργάζεται για πρώτη φορά με τον διεθνούς φήμης σκηνοθέτη Γιώργο Ρεμούνδο. Αφορμή για τη σύμπραξη των δύο ταλαντούχων απόφοιτων της σχολής του Ράινχαρτ θα σταθεί το έργο «Ματωμένος γάμος» του Λόρκα, το οποίο παρουσιάζει ο Θίασος της Μαίρης Βιδάλη «Διάχρονο», τον Ιούλιο του 1990. Το επόμενο έτος συνεργάζεται ξανά, ύστερα από χρόνια, με το Κρατικό Θέατρο Β. Ελλάδας για το «Δελησταύρου και υιός», τη γνωστή, από την κινηματογραφική της μεταφορά, επιτυχία των Αλ. Σακελλάριου και Χρ. Γιαννακόπουλου. Στα μέσα περίπου του 1990 σκηνογραφεί το σαιξπηρικό «Όνειρο καλοκαιρινής νύκτας», εγκαινιάζοντας έτσι τη συνεργασία του και με τη νεανική σκηνή του Κ.Θ.Β.Ε., την οποία θα ανανεώσει ένα χρόνο αργότερα για το «Ο αρχοντοχωριάτης» του Μολιέρου. Στις νέες συνεργασίες του, την περίοδο αυτή, συμπεριλαμβάνεται και εκείνη με τη νεανική σκηνή του Νέου Θεάτρου Θεσσαλονίκης για το ανέβασμα του «Άνθρωποι και κούκλες» της Ι. Μαραντέι, που κάνει πρεμιέρα το 1996.
Επίλογο στην καριέρα του θα αποτελέσει, το 1999, η θεατρική παράσταση του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Σερρών «Ο μικρός πρίγκηπας». Με το −αγαπημένο σε όλο τον κόσμο− παραμύθι του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ, ο Ανεμογιάννης συμπληρώνει εξήντα χρόνια λαμπρής πορείας στη σκηνογραφία και αποχαιρετά τη μαγεία του θεάτρου σε ηλικία 83 ετών, λίγα μόλις χρόνια πριν φύγει από τη ζωή.
